جمعیت جمهوری‌خواه
در انتخابات آمریکا حمایت یک نامزد از یک Super PAC، برای کسب منابع مالی و کمک‌های بیشتر از گروه‌ها و کمپانی‌های ثروتمند بسیار موثر است. یک Super PAC حامی سناتور کوری بوکر، به نام Dream United، مدت کوتاهی پس از اینکه بوکر دریافت منابع مالی این گروه‌ها توسط نامزدها را محکوم نمود، تعطیل شد. پس از آن، موسس این گروه گفت که حامیان مالی بوکر به سیاست مورد نظر نامزد خود در خصوص Super PAC بسیار پایبند هستند.
کمیته‌های بیرونی مستقل انتخاباتی در آستانه سال 2020 همه نوع حمایتی را از سوی نامزدهای سنای آمریکا دریافت کردند. سناتور مارتا مک‌سالی جمهوری‌خواه (ایالت آریزونا) با حملات گروه‌های لابی‌گر انتخاباتی دموکرات و Super PAC مواجه بود. این در حالی بود که پیش از برگزاری انتخابات 2020 آشکارا در شبکه‌های رادیویی از کمیته‌های انتخاباتی خارج حزبی درخواست کمک می‌کرد. همچنین اعلام کرد که کمپین او نمی‌تواند از پس پخش تبلیغات تلویزیونی چند میلیون دلاری برآید و نیاز به حمایت مالی دارد.
مک سالی در ماه دسامبر به جمهوری‌خواهان گفت: «ما برای موفقیت به پشتیبانی همه جانبه رسانه‌ای نیاز داریم. گروه‌های انتخاباتی بیرون حزبی وجود دارند. اگر نمی‌توانیم با آن‌ها صحبت کنیم یا دعوت‌شان کنیم، باید هر روز برای آن‌ها دعا کنیم». دستیاران کمپین انتخابات امی مک گرات دموکرات، به دنبال کنار زدن میچ مک کانل جمهوری‌خواه، رهبر اکثریت سنا، در انتخابات 2020 بودند. آن‌ها خواسته خود را اینگونه اعلام کردند: در ایجاد Super PAC جدیدی تحت عنوان Fire Mitch Save America به آن‌ها کمک شود.
هماهنگی غیر قانونی با گروه‌های برون حزبی
مدیر کمپین مک گراث به روزنامه Lexington Herald Leader گفت: من فکر می‌کنم این اقدام سیگنالی برای افرادی است که علاقه‌مند به مشارکت و حمایت فراتر از محدودیت‌های قانونی هستند. آن‌ها باید اعتماد به نفس کافی برای کمک به Super PAC را داشته باشند.». سناتور سوزان کالینز جمهوری‌خواه، از ایالت مین با آپلود یک فیلم شش دقیقه‌ای در YouTube از گروه‌ها و کمیته‌های انتخاباتی فراحزبی درخواست کمک کرد. نامزدهای انتخابات آمریکا با انشتار اینگونه فیلم‌ها، به طور قانونی به تبلیغات برای Super PAC مورد حمایت خود می‌پردازند. گروهی که با عنوان 1820 PAC از کمپین او حمایت می‌کردند، با استفاده از این فیلم تبلیغات برای نامزد سنا را به پیش بردند. این گروه که عمدتاً توسط یک سرمایه‌گذار نیویورکی با نام استفان شوارتزمن تأمین می‌شود، تا اواسط ژانویه 701.000 دلار برای حمایت از کالینز هزینه کرد.
طبق قانون، هماهنگی کمپین رسمی انتخابات نامزدها با این گروه‌های برون حزبی غیرقانونی است. کمیسیون انتخابات فدرال، وظیفه اجرای قانون تأمین مالی مبارزات انتخاباتی را بر عهده دارد. این کمیسیون از زمان اعلام رأی Citizens United تا به حال، هیچ نامزد یا گروه سیاسی را به دلیل هماهنگی‌های غیرقانونی جریمه نکرده است.
تنها نمونه در مورد جریمه هماهنگی‌های غیرقانونی مبارزات انتخاباتی در سال 2015 اتفاق افتاد. وقتی که یک نامزد جمهوری‌خواه اهل ایالت ویرجینیا در دادگاه فدرال به دلیل هماهنگی غیرقانونی که کمپین انتخاباتی او با یک Super PAC داشته، محکوم شد. البته اینبار هم این وزارت دادگستری بود که او را جریمه کرد، نه کمیسیون انتخابات فدرال!
مقامات وزارت دادگستری در آن زمان خاطرنشان کردند که هماهنگی غیرقانونی به سختی قابل تشخیص است. همچنین، از نمایندگان احزاب یا کمپین‌ها خواستند که جلو بیایند و گزارش دهند. در سال‌های اخیر «کمیسیون انتخابات فدرال» مترادف با واژه «فلج و ناتوان» در نظر گرفته می‌شود. این نهاد شش عضو دارد. بعلاوه چند کرسی که اغلب به دلیل بن بست‌های حزبی در کنگره خالی می‌ماند، و هر حزب نمی‌تواند بیش از 3 عضو در این شورا داشته باشد.
بن بست در توافق
اقدامات رسمی و اعلام تخلفات مستلزم کسب چهار رأی است. در غیر این صورت منجر به ایجاد «بن بست» می‌شود که در آن اعضای جمهوری خواه و دموکرات نمی‌توانند در مورد بهترین اقدام به توافق برسند. شکاف‌ها و عدم توافق‌ها هم اکثراً ماهیت ایدئولوژیکی دارد. جمهوری‌خواهان استدلال می‌کنند که اجرای دقیق قوانین مالی مبارزات انتخاباتی، آزادی بیان را کاهش می‌دهد. همچنین، از این منطق برای رد دائم شکایات علیه اعضای هر دو حزب استفاده می‌کند. دموکرات‌ها هم می‌گویند: جمهوری‌خواهان در بررسی شواهد معتبر مبنی بر تخلفات مالی مبارزات انتخاباتی توسط اعضای هر دو حزب درست و دقیق عمل نمی‌کنند.
در یکی از نمونه‌های برجسته، اعضای جمهوری‌خواه شکایتی را رد کردند. این شکایت ادعا می‌کرد هیلاری کلینتون هماهنگی‌هایی را با یک گروه مستقل نزدیک به خود با عنوان Correct the Record، در مورد تاکتیک‌ها و اصول پیام‌رسانی و توسعه کمپین داشته است. همچنین برخلاف توصیه‌های وکیل ارشد این نهاد عمل کرده است. تنها اعضای دموکرات و مستقل این کمیسیون به پیشبرد تحقیقات رأی دادند. با وجود این اختلافات و مسائل، هر دو این‌ها از Super PAC و گروه‌های فاسد مالی برای پیروزی در انتخابات استفاده می‌کنند.
جمهوری‌خواهان حتی از زمان رأی Citizens United حمایت برون حزبی بیشتری نسبت به دموکرات‌ها دریافت کرده‌اند. طی یک دهه گذشته، گروه‌های محافظه‌کار برون حزبی، 2.6 میلیارد دلار در مقایسه با 1.7 میلیارد دلار گروه‌های لیبرال در زمینه مخارج انتخاباتی خارج از سازمان هزینه کرده‌اند. در انتخابات 2012 دموکرات‌ها با بهره بردن از گروه‌های مستقل غیرحزبی با نسبت 2 به 1 بیشتر از دوره‌های قبل خود خرج می‌کردند. اما باز هم ریاست جمهوری و سنا را در دست داشتند و در آنجا هم ارقام هزینه‌های جمهوری خواهان بسیار بیشتر است. انتخابات میان‌دوره‌ای 2018، که با پیروزی بزرگ دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان آمریکا همراه بود، اولین دور انتخاباتی از زمان Citizens United بود. در این دوره انتخابات، گروه‌های وابسته به دموکرات‌ها از همتایان جمهوری‌خواه خود پیشی گرفتند و بیشتر خرج کردند.
*هزینه‌های فراحزبی انتخاباتی محافظه کاران و لیبرال‌های آمریکایی از سال 2004 تا 2018. 1
ترس دموکرات‌ها از تسلط ثروتمندان
البته برخی از دموکرات‌ها می‌ترسیدند که شرکت‌ها و کمپانی‌های ثروتمند بزرگ به خاطر تصمیم Citizens United بر سیاست‌های انتخاباتی مسلط شوند. هر چند در بیشتر موارد، این اتفاق نیفتاد. چرا که اینگونه شرکت‌ها و غول‌های بزرگ تجاری با کمک مالی از طریق همان گروه‌ها و کمپین‌های سنتی که مشمول محدودیت‌های مشارکت هستند همچنان نفوذ خود را بر قانون‌گذاران و نمایندگان کنگره، دنبال می‌کنند. همچنین آن‌ها هزینه‌های زیادی را برای لابی‌گری و ایجاد کمپین‌های روابط عمومی که برای مردم فاش نمی‌شود صرف می‌کنند. آن‌ها قصد دارند تا قانون‌گذاران را در خصوص موضوعات خاص تحت تأثیر قرار دهند.
اما خیلی از شرکت‌ها در پیوستن به کمک‌کنندگان و حامیان مالی این گروه‌ها و کمیته‌های انتخاباتی مستقل فراحزبی تمایل زیادی نشان نمی‌دهند.
اکثر آن‌ها به دلیل واکنش‌های منفی که ممکن است از سوی نامزدهای فعال در عرصه موضوعات مورد علاقه‌شان دریافت کنند، از این فضا دور می‌مانند. بر اساس دریافت OpenSecrets فقط 36 شرکت از لیست 500 شرکت برتر بازار بورس آمریکا از سال 2012 تاکنون 25000 دلار یا بیشتر به Super PAC کمک مالی کرده‌اند.
بزرگترین اهداکنندگان در این لیست شرکت‌های نفت و گاز تحت حمایت جمهوری‌خواهان مانند Shevron و NextEra Energy هستند. این شرکت‌ها از دوره‌های انتخاباتی 2012 تا 2018 مبلغ 301 میلیون دلار به Super PAC اهدا کرده‌اند. البته 87 درصد این مبلغ به گروه‌های محافظه‌کار اختصاص داشته است. این کمک‌ها 10 درصد از بودجه این گروه‌ها را در دوره انتخاباتی سال 2012 تشکیل می‌داد، که رقم بسیار بالای بوده است. البته این میزان در سال 2018 به حدود 5 درصد کاهش یافت.
محبوب‌ترین مقاصد برای دریافت سرمایه شرکت‌ها
برخی از شرکت‌های خارجی آمریکایی هم هدایای میلیون دلاری به بعضی از Super PAC داده‌اند. یک گروه مستقل طرفدار جب بوش، مبلغ 1.3 میلیون دلار از یک شرکت چینی گرفت که منجر به جریمه هنگفت از سوی کمیسیون انتخابات فدرال شد. در این مورد، کمیسیون مبنی بر اینکه اتباع چینی که کنترل شرکت را در دست داشتند، شواهدی داشت. البته به لطف گزارش قبلی The Intercept، در این مشارکت دخیل بوده‌اند که مطابق قانون جرم است. البته باز هم اعضای کمیسیون نتوانستند در مورد نحوه رفتار با شرکت‌های خارجی مرتبط با آمریکایی‌ها بر اساس قانون به توافق برسند. محبوب‌ترین مقاصد برای دریافت سرمایه‌های شرکت‌ها، Super PAC ریاست جمهوری جمهوری‌خواه هستند. از جمله:
- گروه هوادار جب بوش (با ۲۶ میلیون دلار)
- Restore Our Future طرفدار میت رامنی (۲۸ میلیون دلار)
- گروه‌های مرتبط با حزب جمهوری‌خواه مانند: American Crossroads (۳۹ میلیون دلار) و Senate Leadership Fund ( 34 میلیون دلار)
میزان اعطای کمک‌های مالی انتخاباتی از سوی این شرکت‌های ثروتمند تقریباً به طور قطع بیشتر از آنچه افشا شده است، می‌باشد. به این دلیل که شرکت‌ها ترجیح می‌دهند انجمن‌های تجاری و گروه‌های فعال سیاسی مانند گروه‌های 501 را که اهداکنندگان خود را فاش نمی‌کنند، تأمین مالی کنند. در نتیجه اصلاً مورد توجه نهادهای ناظر قرار نگیرند!
بدون دیدگاه