انتخابات عمومی عراق
تاکنون پنج دوره از انتخابات عمومی مجلس عراق برگزار شده است. در هر دوره، مسائل و معضلات مختلفی پیش‌روی برگزارکنندگان آن از منظر برگزاری انتخاباتی امن، سالم، سازنده و به دور از اختلافات فرقه‌ای و حزبی وجود داشته است. از جمله مهم‌ترین مسائل در انتخابات عراق همواره «تحریم انتخابات» از سوی برخی احزاب و گروه‌ها بوده که دلایل مختلفی هم برای آن وجود دارد.
یکی از احزاب، اغلب در جریان این تحریم‌ها و به تعبیری بایکوت انتخابات از بقیه پیشی گرفته است. همچنین، معمولاً نامش در لیست تحریم‌کنندگان انتخابات عمومی در عراق دیده می‌شود. این حزب گفتگوی ملی عراق، به رهبری صالح مطلک است. در همین خصوص، متیو فرانکل (Matthew Frankel) در 24 فوریه 2010 موضوع جالبی را مورد بررسی قرار می‌دهد. این مطلب در مقاله‌ای از اندیشکده بروکینگز تحت عنوان: «تهدید کن اما شرکت کن: چرا تحریم انتخابات راهکار غلطی است (Threaten but Participate: Why Election Boycotts Are a Bad Idea)» نوشته شده است.
او با مدنظر قراردادن «تحریم انتخابات عراق از سوی برخی احزاب»، به بررسی و بیان جنبه‌ها و اثرات منفی این اقدام پرداخت. پس می‌توان نتیجه گرفت که بایکوت انتخابات نه‌تنها به ضرر و زیان آینده کشور است؛ بلکه راهکار مناسبی برای احزاب و گروه‌های سیاسی هم نمی‌باشد.
شرکت در انتخابات یا انصراف از آن؟
انتخابات عمومی مجلس سال 2010 در عراق، در مقطعی به نظر می‌رسید که باز هم مثل گذشته به بن بست برسد. جبهه گفتگوی ملی عراق (National Dialogue Front (NDF))، که از احزاب سیاسی مهم سنی در این کشور می‌باشد، تصمیماتی گرفته بود. در واقع او تصمیم گرفته بود تا در اعتراض به رد صلاحیت صدها نامزد خود- به ویژه رهبر آن‌ها، صلاح المطلک (به اتهام ارتباط او با حزب ممنوعه بعث) از شرکت در انتخابات انصراف دهد.
اما این حزب در آخرین لحظه، خود را از لبه پرتگاه عقب کشید و تصمیم گرفت که در انتخابات عمومی شرکت کند. البته احتمالاً نشان‌دهنده ایجاد این درک رو به رشد در ذهن رهبران آن‌ها است که تحریم انتخابات سودی برایشان ندارد. البته سنی‌های عراق این نکته را بهتر از هرکسی می‌دانند؛ زیرا پنج سال قبل، در جریان انتخابات عمومی سال 2005 از این اقدام درس سختی گرفتند.
تحریم انتخابات توسط احزاب سنی عراق و تشکیل جبهه توافق
تصمیم جامعه سنی برای شرکت‌نکردن در انتخابات تاریخی ژانویه 2005 اکنون به عنوان یکی از اشتباهات بزرگ راهبردی در دوران پس از صدام تلقی می‌شود. گروه‌های بزرگ سنی مانند انجمن علمای مسلمان، حزب اسلامی عراق و فدراسیون قبایل عراق، با ادعای بروز تعصبات ضد سنی از طرف احزاب شیعی و حکومت ائتلاف موقت عراق، و اعلام عدم امکان برگزاری انتخابات قانونی تحت زور، اصطلاحاً این انتخابات را بایکوت کرده و تصمیم به تحریم انتخابات گرفتند.
این گروه‌ها در ابتدا سعی داشتند از تهدید تحریم برای کسب امتیازاتی استفاده کنند. امتیازاتی مانند حذف ساختار تک حوزه‌ای برای رأی‌گیری، که به نظرشان به نفع شیعیان بود. همچنین، تعیین جدول زمانی برای خروج نیروهای ایالات متحده هم جزو اهداف آن‌ها بود. اما هیچ‌یک از این اهداف به نتیجه نرسید. در نهایت با وجود تحریم این انتخابات از سوی احزاب سیاسی سنی عراق، جبهه توافق عراق که متشکل از چند حزب سنی از جمله حزب اسلامی عراق و تجمع مردم عراق بود تشکیل شد. این حزب توانست ۴۴ کرسی مجلس، و شورای گفتگوی ملی عراق نیز مجبور به شرکت شد و ۱۱ کرسی را به دست آورد.
بدون دیدگاه