مقایسه چین و کره جنوبی در جریان بحران مالی 1997

تضعیف حاکمیت ملی و اعتماد عمومی

دولت کره که مجبور به پیروی از نسخه‌های متحدین غربی و شرایط صندوق بین‌المللی پول بود، بر خلاف خواسته‌ها و منافع مردم کره، عمل کرد. در نتیجه این پیروی کور، حاکمیت ملی تضعیف شده و اعتماد عمومی به دولت از بین رفت. سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول مداخله‌گرایانه، ناعادلانه و بی‌اثر بودند و عمل به آنها باعث اعتراضات گسترده و خشم مردم کره شد.

افزایش نابرابری اجتماعی و اقتصادی

نابرابری اجتماعی و اقتصادی و فقر در کره که قبل از بحران نسبتاً پایین بود، به سرعت رو به افزایش گذاشت. سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول منجر به افزایش شدید بیکاری، ورشکستگی، نابرابری درآمد و کاهش رفاه اجتماعی و خدمات عمومی شد. بسیاری از کره‌ای‌ها، به ویژه طبقه متوسط و گروه‌های آسیب‌پذیر، به خاطر از دست دادن شغل‌شان، کاهش درآمد، دارایی‌ها و فرصت‌ها رنج می‌بردند.

آسیب دیدن بخش صنعت و تکنولوژی

این امر به رقابت صنعتی و نوآوری اقتصاد کره که نیروی محرکه رشد و توسعه سریع آن به حساب می‌آمد، آسیب جدی رساند. سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول، دولت و شرکت‌های کره را مجبور کرد تا دارایی‌ها و صنایع استراتژیک خود مانند بانک‌ها، چیبول‌ها و شرکت‌های فناوری را به سرمایه‌گذاران خارجی و طلبکاران، اغلب با قیمت‌های پایین و ارزان بفروشند. این امر منجر به از دست دادن کنترل، مالکیت و خودمختاری اقتصاد کره و تضعیف توانایی‌های تکنولوژیکی و صنعتی آن شد.